Publikacje

TPS MAJ-CZERWIEC 2018

Tematem naszego opracowania jest projekt gabinetu medycznego w lokalu o minimalnej powierzchni użytkowej, w którym chcielibyśmy zorganizować gabinet zabiegowy (np. stomatologiczny) dostępny dla osoby niepełnosprawnej ruchowo oraz poruszającej się na wózku inwalidzkim. Używając sformułowania niepełnosprawni ruchowo mam na względzie także osoby starsze z ograniczonymi możliwościami ruchu.
Celem jest więc eliminacja barier architektonicznych, czyli wszelkich utrudnień występujących w budynku lub też elementów zewnętrznych, które stanowią przeszkodę i utrudniają poruszanie się osobie na wózku inwalidzkim.
Istotą jest spełnienie podstawowych warunków takich jak wykonanie podjazdu do wejścia przeznaczonego dla wózków, na których poruszają się osoby niepełnosprawne.
Jedną z większych barier są różnice poziomów, schody. By ją zniwelować należy wykonać platformy podjazdowe lub jeżeli to konieczne zamontować windę (podnośnik pionowy). Na terenie placówki powinniśmy zadbać o usunięcie progów pomiędzy pomieszczeniami ( ich maksymalna wysokość nie może przekraczać 2 cm) oraz dostosowanie szerokości korytarzy, których szerokość minimalna to 1,30 m. Ważne jest też dostosowanie parametrów drzwi wejściowych oraz do pomieszczeń dedykowanych osobom na wózkach. Minimalne wymiary w świetle to 90 cm szerokości i 2 metry wysokości.
Jednym z ważniejszych pomieszczeń jest toaleta, jej dostępność oraz wygoda w użytkowaniu dla wszystkich pacjentów. Minimalne pole manewrowe dla osób na wózku to 1,50 x 1,50 m, dedykowana armatura, uchwyty, dostosowanie wysokości włączników oświetlenia (od 1- 1,50 m). Ważne jest również by nie zapominać o systemie alarmowym w toaletach, zwanym systemem przyzywowym, tak by w razie upadku czy zasłabnięcia możliwie ułatwić wezwanie pomocy.

Gdy lokal znajduje się na parterze, a wjazd odbywa się bezpośrednio z poziomu chodnika. Takie rozwiązanie eliminuje nam problem z dotarciem do samego gabinetu. Należy skupić się nad jego układem funkcjonalnym dostosowując szerokości drzwi, komunikację, parametry toalety oraz samego układu gabinetu do przyjęcia pacjenta na wózku inwalidzkim.

Powyżej przedstawiam przykład realizacji takiego gabinetu stworzonego na powierzchni całkowitej 30,25 m2 (ostatecznie powierzchnia użytkowa to 28,38m2). Jest to jednoosobowa prywatna praktyka medyczna, gdzie nie zatrudniamy dodatkowych osób, a rejestracja odbywa się m.in. telefonicznie.
Na tej niewielkiej powierzchni wygospodarowana została toaleta spełniająca wymogi dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Zagospodarowanie ścian szafkami podwieszanymi, nie kolidującymi z wózkiem inwalidzkim, umożliwia wykorzystanie łazienki róznież do celów przechowywania środków czystości.
Ważnym było również by wejście do poczekalni (będace jednocześnie wejściem głównym) znajdowało sie na wprost do gabinetu, dzięki temu umożliwiony został bezkolizyjny wjazd. W takim wypadku, gdy nie ma wiatrołapu, nie wolno zapomnieć o konieczności zainstalowania kurtyny powietrznej, która jest elementem obligatoryjnym.
W samym gabinecie o powierzchni 13,21 m2 usytuowaliśmy unit w taki sposób by przyjęcie pacjenta mogło odbywac się bezpośrednio z wózka inwalidzkiego. Na minimalnej powierzchni udało się zoptymalizować całą technologię niezbędną do funkcjonowania gabinetu stomatologicznego, z dodatkowym aparatem RTG. Dodatkowo wygospodarowane zostało zaplecze dla lekarza oraz pomieszczenie techniczne na urządzenia obciążajace hałasem (pompa ssaka, kompresor).

Gdy lokal znajduje się na wysokim parterze lub wyższym piętrze. Kiedy zakładamy dostępność do lokalu dla osób niepełnosprawnych ruchowo, poruszających się na wózku inwalidzkim ważne jest przystosowanie budynku do ich potrzeb. W przypadku kiedy obiekt wyposażony jest w podnośnik z poziomu wejścia pozostaje dostosowanie parametrów drzwi wejściowych, których szerokość w świetle powinna wynosić 90 cm, tak by umożliwić swobodny wjazd.
Jeżeli dysponujemy lokalem na parterze, w budynku nie wyposażonym w windę zmuszeni bedziemy ingerować w część wspólną obiektu jaką jest klatka schodowa lub elewacja co wymaga uzyskania odpowiednich pozwoleń.
Powinniśmy zadbać o wyeliminowanie wszelkich przeszkód architektonicznych doposażając budynek według potrzeby w rampy, platformę schodową lub podnośnik pionowy czyli windę.
Należy rozważyć montaż podnośnika pionowego kiedy osoba niepełnosprawna musi pokonać więcej niż jedną kondygnację lub parametry klatki schodowej nie spełniają warunków do montażu platformy. Aktualnie na rynku dostępne są lekkie podnosniki pionowe, o wysokości podnoszenia do 85cm, nie wymagające budowy podszybia, ani płyty fundamentowej, które można posadowić bezpośrednio na kostce brukowej.
Zewnętrzny system podnośnika pionowego pozwala na zorganizowanie niezależnego wejścia do gabinetu dla osoby na wózku lub zorganizowanie układu funkcjonalnego lokalu tak by wejście dla wszystkich pacjentów odbywało się niezależnie od ogólnodostępnej klatki schodowej.
Alternatywnym rozwiązaniem dla podnośników może być system pokonywania schodów, tak zwany schodołaz schodowy gąsienicowy wykorzystujący wózek pacjenta.(https://www.youtube.com/watch?v=6tQEhuwlC7U ).

Innym przykładem realizacji jest projekt jednoosobowego gabinetu stomatologicznego na wysokim parterze o powierzchni około 58 m2 (wydzielone z lokalu o powierzchni około 80m2). W celu udostępnienia lokalu osobom niepełnosprawnym przeprojektowana została strefa wejściowa dla wszystkich pacjentów i odseparowana od ogólnodostępnej klatki schodowej. Wejście zaopatrzono w podnośnik (udostępniany przez lekarza) i niezależne schody ze wspólnym spocznikiem. Wyjazd z podnośnika usytuowano bezpośrednio na wprost drzwi wejściowych do poczekalni gabinetu, co eliminuje niepotrzebne manewry i ułatwia osobie niepełnosprawnej wjazd do wnętrza.
Wygospodarowana została niezależna sterylizatornia, pomieszczenie socjalne z garderobą oraz łazienka dla lekarza.

Projekt realizacji na powierzchni użytkowej 50,48 m2 gdzie lokal mieści się na I piętrze w budynku wielorodzinnym z windą i funkcjonuje w całości jako lokal usługowy. Jeżeli powierzchnia, którą dysponujemy ma status lokalu mieszkalnego niezbędna jest zmiana sposobu użytkowania na usługowy lub wydzielenie jego części, w której prowadzona będzie praktyka.
W przedstawionym przykładzie, jak w poprzednim przypadku, dysponujemy stosunkowo niewielką powierzchnią. Mimo tego wygospodarowane zostały dwa niezależne pomieszczenia gabinetów – jeden zabiegowy stomatologiczny o powierzchni 14 m2, drugi konsultacyjny o powierzchni 12,7 m2. Gabinet stomatologiczny wyposażony jest w niezależne od unitu urządzenie RTG na wysięgniku, a układ technologiczny pomieszczenia zaplanowany z uwzględnieniem sterylizacji narzędzi.
Toaleta z przeznaczeniem dla osób niepełnosprawnych usytuowana została w bezpośrednim sąsiedztwie z poczekalnią dla umożliwienia swobodnego manewrowania wózkiem inwalidzkim. Wjazd do gabinetu stomatologicznego jest również wygodny, a ustawienie fotela pozwala na przyjęcie pacjenta bezpośrednio z wózka. Podłoga w całym obiekcie jest jednolita, antypoślizgowa pozbawiona progów i przeszkód.
W projekcie uwzględniona jest strefa dostępna jedynie dla personelu wraz z osobną toaletą, pomieszczeniem socjalnym wyposażonym w szafę na odzież wierzchnią i czystą medyczną.
W lokalu udało się również wydzielić wygłuszone zaplecze techniczne na urządzenia obciążające hałasem (pompa ssaka, kompresor) oraz ze zlewem technicznym, regałami na chemię, środki czystości.
Dodatkowe wyciszenie było bardzo istotne ze względu na charakter całego obiektu i sąsiedztwo lokali mieszkalnych.

Celowo podałam przykłady rozwiązań na tak małej powierzchni by pokazać, że stworzenie gabinetu na niewielkiej przestrzeni jest możliwe, nawet z uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych.

 https://www.instagram.com/p/BjZUVfTlH0v/?taken-by=mediproject